Ik loop mijn dagelijkse rondje met de hond, die vandaag gekozen heeft voor een van zijn koppige buien. Het gaat niet de enige bui zijn waar ik mee geconfronteerd word vandaag.
Max (de hond) heeft een eigen wil, zo hond zo baas is hier zeker van toepassing en vandaag wil hij niet onze meest gelopen route volgen, hij stuurt me richting de Schwienswei. Een wandeling van 1,5 km om er te komen leggen we droog af. Ik ben echter nog niet over de brug of er barst een overtuigende bui los.
Die had ik niet op mijn netvlies toen ik vertrok, want ik loop in een shirt met korte mouw en een bodywarmer. Niet echt regenproof.
Ik hoor in mijn hoofd de stem van Arjan: “je bent er nu toch” en loop dapper door. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik, ondanks de hond, geen fan ben van regen en het lijkt alsof het universum mij een les wil leren, want het kon blijkbaar nog een standje natter.
Ik besluit toch maar de afslag het bos in te nemen, half verwachtend dat de volledige familie mug me daar een warm welkom zal heten en mij volledig lek zal prikken.
Het eerste wat ik opmerk is dat het in elk geval een stuk minder nat is. Vervolgens hoor ik de regen geruststellend neervallen op de bladeren boven mij en herinner me dat ik dat altijd een van de fijne dingen van kamperen vind. Het ritme van de regen, het heeft iets kalmerends.
Ik ontdek dat het groen groener lijkt en het bos vol mooie kleuren is, zelfs nu. Die muggen hebben blijkbaar een schuilplaats gezocht, want er is er niet een die mij gedag komt zeggen. Niet dat ik dat erg vind.
Plots rinkelt mijn telefoon en enigszins verontrust beantwoord ik het telefoontje van mijn lief. Loop jij door de regen? Zal ik je komen halen? Wil je dan misschien dat ik je jas langsbreng. Ik kan er alleen om glimlachen, zo lief, maar inmiddels ben ik helemaal ok met de regen die mij nauwelijks raakt en is het zo vredig hier in het bos dat die paar druppels me niet meer uitmaken.
Eenmaal uit het bos stopt de regen net zo plotseling als hij me overviel en word ik op prachtige luchten vol blauw en mooie wolkpartijen getrakteerd.
Het ruikt heerlijk in het bos en zachtjes zeg ik dankjewel.
Dank voor deze mooie les, laat je oordeel achter en ervaar. Ben er gewoon en laat je zintuigen het werk voor je doen. De natuur heeft alle antwoorden, zelfs op de vragen die je niet stelt.
